Twan van Bragt – schrijver & regisseur

Zo heet (vooralsnog) mijn allereerste boek. Roman. Epos. Het is de coming-of-age van een laatbloeier. Hou het in de smiezen.

Op de site van Talenthub Brabant (ik ben onderdeel van WOLK, hé) staat een minifragment. Hier. Op 14 maart sta ik op Tilt in Tilburg, daar zal ik nog meer voorlezen.

En oja! Ik dronk bier met Herman Koch. Hij vroeg of ze leverworst hadden. Nee, alleen salami. Dat hoefde hij niet, dus we namen een bakje doppinda’s. De schillen mocht je op de grond gooien, maar dit druiste in tegen ons idee van beschaving. Toen we weggingen was mijn berg schillen een stuk groter dan die van hem.

Wordt vervolgd.

O, nee… Ik heb zojuist alles gewist van deze site. Per ongeluk. Alle berichten van de afgelopen jaren. Alle nieuwtjes, wetenswaardigheden, verhalen. Weg.

Wat een oetlul.

Nou goed. Er zit niks anders op dan opnieuw te beginnen. Een schone lei. Even denken… wat moet je in ieder geval weten?

Op dit moment ben ik onderdeel van talentontwikkelingstraject WOLK, van Talenthub Brabant. Daarbinnen werk ik aan mijn eerste roman, waarbij ik gecoacht word door Maartje Wortel.

Ik heb zojuist de première gehad met de voorstelling ‘Misschien moet ik zelf huilen’, die ik maakte samen met actrice Lonne Gosling.

Mijn sinistere disco-act Blitskikker, gevormd samen met mijn BFF Woody Veneman, staat in de startblokken en is klaar om de wereld te bestormen.

Daar laat ik het even bij. Hoi. Leuk dat je er bent.

Oja, ik las voor tijdens de nieuwjaarsborrel in de LocHal. Dat zag er zo uit: